Mijn opa is een paar jaar geleden overleden. Ik kreeg zijn leren portemonnee, die hij gebruikt heeft tot hij echt op was. Maar ik vond het zonde om de portemonnee in een la te stoppen, dus ik heb besloten hem na te laten maken. Ik kwam uit bij Hermine van Ziel, van Tassenmakerij van Ziel. Zij maakte de vouwportemonnee na. Elke keer als ik hem gebruik, denk ik aan mijn opa Otto. Ik ben er heel gelukkig mee.

Hermine heeft meer dan 25 jaar ervaring en dat voel je aan alles. Zij ziet zichzelf nadrukkelijk niet als ontwerper, maar als ambachtsvrouw, en dat kan ik alleen maar beamen. Het coupeusevak is ook een ambacht, dus ik vond het heel speciaal om bij haar rond te kijken. Lees verder Bezoek aan tassenmakerij Van Ziel →

Van mijn vriendin Yuko Terayama uit Kyoto heb ik vier prachtige stofjes gekregen. Van de donkerblauwe ga ik een babypakje maken voor de baby van mijn beste vriendin Suzanne. Zij verwacht in oktober haar eerste kindje. De donkerblauwe en de lichtgroene zijn hydrofiel, dat houdt in dat ze vocht snel opnemen. De andere twee zijn canvas, en ik weet nog niet wat ik daarmee zal maken.

De stoffen komen uit een nieuw winkeltje in Kyoto, en op deze blog staat een verhaaltje over de ontwerpster van de dessins.

Ik kreeg er ook een patroon voor een jinbei voor, dat is een pakje voor jongetjes op het strand. Dat ga ik maken als mijn zoontje Eise in maatje 110 past. Als iemand alvast wil beginnen, ga je gang! :)

De ouders van mijn schoonmoeder hadden een confectiewinkel, zoals dat in die tijd heette. Toen het echtpaar op latere leeftijd ging scheiden, was haar vader zo boos dat hij het naaigarenkastje uit de winkel doormidden heeft gezaagd. De onderste helft was voor haar, met de laatjes 9 tot en met 16. De bovenste, met lades 1 tot en met 8 voor hem.

Mijn schoonmoeder heeft het kastje geërfd, en nu krijgt hij een mooi plekje in mijn atelier. Van mijn oma heb ik ook al haar naaispullen geërfd. Deze gaan in het kastje. Zo worden twee familie-geschiedenissen met elkaar verweven. Mooi hè?

Destijds zat er naaigaren in van het merk Dominator in. De stickertjes verwijzen daar nog naar. Ik ga nieuw glas op maat laten snijden om het kastje weer in ere te herstellen, en al mijn fournituren erin op te bergen. Dank je wel, schoonmoeder!

Ik ben moeder geworden van Eise! Omdat Eise geboren zou worden rond dezelfde tijd als het examen, heb ik mijn opleiding een jaar stopgezet, en naailessen genomen. Tijdens de naailessen ben ik toch patronen blijven tekenen en heb ik mijn naaiskills bijgehouden, maar had ik niet de stress van een examen terwijl ik hoogzwanger was.
Natuurlijk moest er wel een zelfgemaakt geboortekaartje komen. Dit is geen coupeuse-klusje, maar mijn affiniteit met lapjes heeft me absoluut geholpen. Lees verder Geboortekaartje voor Eise →

Als coupeuse ben je geen mode-ontwerper. Je bent degene die ideeën omzet in patronen en daarna kledingstukken. Dit kunnen je eigen ideeën zijn, dan ben je ook de ontwerper. Het kunnen ook de ideeën zijn van een mode-ontwerper. Die hebben meestal een team van coupeurs en coupeuses om zich heen. Lees verder Inspiratie: documentaire over designer Paul Smith →

Mijn vriend Okke en ik zijn imkers. We hebben onze bijen op een landje in de buurt staan. Als we daarheen gaan, doen we beschermende kleding aan, om prikken te voorkomen. We dragen een wijde trui van katoen, waar een kap aan genaaid zit. De boord stoppen we in onze spijkerbroeken, en snoeren we strak aan met een riem om te voorkomen dat de bijen erin vliegen.

Nu ontdekten we de laatste tijd steeds vaker verdwaalde bijtjes in het imkerpak. En dit kwam doordat de pak net iets te kort was. Kijk maar eens naar de foto. Als imker buig je veel voorover, en floept het pak achter uit je broek. Een aankomend coupeuse heeft dit natuurlijk zo opgelost: ik heb het pak verlengd. Omdat het pak oud is, en de stof rafelig, heb ik de engelse naad gebruikt. Lees verder Engelse naad in imkerpak →

Hoera! Ik ben ook voor het tweede examen geslaagd. Wat heb ik daarvoor allemaal bestudeerd? Lees verder Geslaagd voor het examen over proportieleer! →

In februari doe ik examen voor Coupeuse II. Mijn Costumière diploma heb ik al gehaald. Daar zat ook al een stuk textielwarenkennis in. Voor het tweede deel moet je nog meer stofjes kunnen benoemen. Lees verder Blokken voor textielwarenkennis II →

Afgelopen maand ben ik opnieuw naar Italië op vakantie geweest, net als in het voorjaar, toen ik stoffenwinkels in de Marche bezocht. Deze keer gingen we naar Florence, een geweldige stad met een prachtige dom en lekker eten. Hier heb ik een hele speciale stoffenwinkel bezocht, namelijk Het Huis Der Stoffen, of in het Italiaans: Casa dei Tessuti. Deze prachtige winkel bestaat al sinds 1929, en het personeel dat er rondloopt werkt er vaak al tientallen jaren. Lees verder Casa dei Tessuti in Florence →

Mijn vriendin Marrije van webbureau Eend wees me op dit prachtige filmpje van het werkproces bij Chanel. Hierin wordt getoond hoe de coupeuse van Chanel van een modeplaat naar een klein zwart jasje komt. Zeker de moeite waard!